Mijn eerlijke zoek tocht naar balans
Snoepen is voor mij geen grapje of klein tussendoortje. Het is een liefde die dieper gaat dan alleen maar genieten van iets zoets. Ik ben gek op gummies en zure matten – de textuur, de smaak, het brengt me direct terug naar mijn kindertijd. Maar als ik begin, kan ik zonder moeite een hele zak wegwerken. Het is alsof die geur me in een grip houdt en stopt me niet. Dat klinkt misschien als een onschuldige zonde, maar in werkelijkheid leidt het tot veel meer dan alleen maar een suikerdip.
En nee, dat is niet iets waar ik trots op ben, maar wel iets waar ik eerlijk over wil zijn. Het is een uitdaging, vooral nu ik merk dat mijn lijf verandert. Wat vroeger als een onschuldige traktatie voelde, lijkt nu meer een verslaving te worden. Ons lichaam vertelt ons misschien niet altijd wat het nodig heeft, maar ik voel de gevolgen van mijn snoepgewoonten duidelijk. Het gemak waarmee ik de zakken leeg maakte is een teken dat het tijd is voor reflectie.
Ik ben me bewust geworden van de veranderende dynamiek tussen mijzelf en mijn zoete verleidingen. Het gaat niet meer alleen om een simpel snoepje; het gaat om de relatie die ik heb met de voedselkeuzes die ik maak. Het is tijd om niet alleen te snoepen, maar ook na te denken over hoe ik mijn eetpatroon kan veranderen, op een manier die goed is voor mijn lichaam en geest. Dit blog is mijn reis naar bewustzijn over snoepen, en hopelijk ook voor jou.
Mijn dag start zelden met een ontbijt. Vaak eet ik pas rond 10:00 mee met de kinderen op het kinderdagverblijf. Dan wat fruit, of een droog maiswafel. Ik heb nooit echt behoefte aan een stevig ontbijt vroeg in de ochtend. In plaats daarvan neem ik de tijd om mijn dag rustig op te starten, maar dit heeft zijn gevolgen voor mijn eetpatroon.
Rond het middaguur schuif ik aan voor een warm bordje samen met de kleintjes. Het is een fijn moment van de dag, waarin we allemaal samenkomen en bijpraten. Maar terwijl ik geniet van de maaltijden, merk ik dat er tussen al die eetmomenten door vaak ook momenten van snoepen zijn. Er ligt altijd wel iets lekkers op de keukentafel en de verleiding is soms groot.
En eerlijk? Het volhouden van een gezond eetpatroon wordt steeds lastiger wanneer ik tussendoor blijf snoepen. Ik probeer een balans te vinden tussen wat ik eet en hoe ik me voel, maar snoepjes en snacks zijn nu eenmaal zo toegankelijk. Het is een uitdaging, vooral wanneer ik soms de gezonde keuzes over het hoofd zie.
Maar goed, ik ben niet de enige, en ik weet dat er ook anderen zijn die zich in dezelfde situatie bevonden. Dus, hoe ga ik dit aanpakken? Misschien moet ik wat meer plannen en gezondere tussendoortjes klaarleggen, zodat ik minder in de verleiding kom om te grijpen naar de snel beschikbare suikers. Het is een proces, maar hopelijk kan ik een betere balans vinden!
De drang om te snoepen kan vaak een verwarrende ervaring zijn. Ik weet dat ik niet elke keer snoep omdat ik honger heb. Soms zijn er andere factoren die me ertoe aanzetten om die zure mat of die chocolade te pakken. Het gevoel van vermoeidheid, verveling of gewoon een gevoel van leegte kan me overvallen, en het lijkt alsof snoep de snelle en gemakkelijke oplossing biedt. Maar is dat echt wat ik nodig heb?
Het is interessant om te beseffen dat deze gewoonte een snelle fix is voor iets dat misschien dieper zit. Snoepen kan een manier zijn om met emoties om te gaan of om een kortstondige ontsnapping te vinden van de dagelijkse drukte. Dit maakt het ook moeilijker om toe te geven dat het niet altijd om honger gaat. Het is een vraag die we onszelf moeten stellen: snoep ik uit noodzakelijkheid of is het gewoon een ingesleten routine geworden?
Herkennen dat er meer speelt dan alleen honger is de eerste stap naar verandering. Het is een uitdaging om ons bewust te worden van deze patronen in ons gedrag. Door te reflecteren op onze behoeften en emoties, kunnen we gezondere keuzes maken in plaats van ons over te geven aan de verleiding van die snelle, maar tijdelijke, suikershot. Laten we ons richten op de dieperliggende gevoelens en op zoek gaan naar alternatieven die ons écht vullen.
Ik ben geen luie vrouw. Ik werk hard, zorg voor anderen en ben constant bezig met mijn persoonlijke groei. Maar als het op het zorgen voor mijn lijf aankomt, stuit ik op obstakels. Het lijkt wel alsof mijn lichaam niet meer meewerkt. In mijn jongere jaren was het afvallen een stuk eenvoudiger, maar nu ik ouder word, merk ik dat dit proces niet meer vanzelf gaat. Het is frustrerend om te ervaren dat ik minder gewicht verlies, terwijl ik er meer moeite voor moet doen dan ooit tevoren.
In mijn zoektocht naar antwoorden blijft de vraag knagen: waarom lukt het me niet gewoon? Elke keer als ik mijn best doe om gezonder te eten of meer te bewegen, blijven mijn inspanningen niet altijd resulteren in wat ik hoop. Het lijkt wel alsof mijn lichaam zijn eigen regels volgt, regels die niet altijd in mijn voordeel zijn. Deze strijd om mijn lichaam in balans te houden, leidt tot een gevoel van teleurstelling die moeilijk te negeren is.
Toch weet ik dat ik niet alleen ben in deze frustratie. Veel vrouwen ervaren dezelfde worstelingen naarmate ze ouder worden. Het is belangrijk om te beseffen dat iedereen zijn eigen tempo heeft en dat het oké is om te falen in het streven naar perfectie. Het gaat niet alleen om de getallen op de weegschaal, maar om het leren accepteren van mijn lichaam en het vinden van een balans die voor mij werkt. Dit is een nieuw hoofdstuk in mijn leven, en ik ben vastberaden om het samen met mijn lijf te omarmen.
Ik heb geen succesverhaal met voor- en nafoto’s, maar dat betekent niet dat ik niet bezig ben met mijn gezondheid en welzijn. Ik ben me ervan bewust dat veranderingen tijd kosten en dat kleine stapjes belangrijk zijn. In plaats van grote beloftes te maken, focus ik me op wat ik nu daadwerkelijk kan doen om mijn dagelijkse gewoonten te verbeteren.
Een van de dingen die ik probeer, is bewuster kiezen in mijn eetpatroon. Ik ben weer vaker gaan ontbijten, omdat ik heb gemerkt dat dit een goede basis zorgt voor mijn dag. Daarnaast heb ik minder suiker in huis gehaald. Het klinkt misschien simpel, maar het helpt me om verleidingen te weerstaan en gezondere keuzes te maken.
Daarnaast heb ik een kleine routine ontwikkeld. Als ik trek heb in iets zoets, probeer ik eerst een glas water of een banaan te nemen. Vaak helpt dat om de behoefte te stillen, en als ik nog steeds zin heb in iets lekkers, dan kies ik daar bewuster voor. Het gaat niet om perfectie, maar om vooruitgang en het maken van betere keuzes die ik op de lange termijn kan volhouden.
Ik zoek geen dieet. Ik zoek balans. In een wereld waarin strikte schema's en opgelegde regels de norm lijken te zijn, begint mijn zoektocht naar een gezondere levensstijl met een andere benadering. Ik wil geen strenge dieetregels of een lijst met 'mag ik dit wel'-vragen. In plaats daarvan wil ik leren luisteren naar mijn lijf en mezelf iets goeds gunnen zonder schuldgevoel.
Het idee om te voldoen aan bepaalde verwachtingen en de constante druk van sociale media maken het soms moeilijk om te vertrouwen op mijn eigen gevoel. Maar ik besef dat het essentieel is om te ontdekken wat voor mij werkt, op een manier die me gelukkig maakt, zonder het idee dat ik moet slagen in een competitieve omgeving.
Deze zoektocht naar balans voelt soms chaotisch. Er zijn dagen waarop ik twijfels heb over mijn keuzes en me afvraag of ik wel goed bezig ben. Toch blijf ik trouw aan mijn verlangen om de verbinding met mijn lichaam te herstellen en te begrijpen wat het nodig heeft. Voor mij betekent dit tijd nemen, experimenteren en vooral niet te hard zijn voor mezelf.
Ik ben on the way. Deze reis is niet altijd eenvoudig, maar ik ben vastbesloten om te blijven proberen. Ik geloof dat we allemaal onze eigen weg kunnen vinden naar een gezonde en gelukkige levensstijl die bij ons past, zonder starre regels maar met een gevoel van vrijheid en zelfacceptatie.
Als jij ook worstelt met balans, met snoepen, met jezelf telkens opnieuw beloven dat je het anders gaat doen — dan snap ik je. Het is een strijd die veel mensen voeren, en het kan voelen als een eindeloze cyclus. Je probeert steeds opnieuw de juiste keuzes te maken, maar soms laat de verleiding je struikelen.
Deze blog is geen advies. Het is gewoon mijn verhaal, een eerlijk verslag van mijn eigen ervaringen en worstelingen. Het is belangrijk om te delen, zodat we niet alleen staan in onze strijd. We zijn allemaal menselijk, we maken fouten en we leren van onze ervaringen.
Misschien herken je iets in mijn woorden. Misschien heb je ook momenten van zwakte, maar ook momenten van kracht. Het is een deel van het leven waarin we constant proberen te groeien en te verbeteren. Het is helemaal oké om te falen en weer op te staan.
En misschien, als we het er eerlijk over blijven hebben, kunnen we samen de weg vinden naar meer balans en zelfacceptatie. Laten we de dialoog voortzetten en elkaar steunen in deze reis. Onthoud dat je niet alleen bent, en dat iedere stap, hoe klein ook, telt.
Met liefde geschreven,
Priscilla
© 2025 van Moeder tot Expert
© 2025 vanmoedertotexpert– Alle teksten en afbeeldingen zijn beschermd. Gebruik alleen na toestemming.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.